Turnusy rehabilitacyjne organizowane w Naszym ośrodku zadedykowane dla 3 grup profilowanych:

1. Zaburzenia sensoryczno-postualne. Budowanie nowych funkcji oraz poprawa lokomocji w wybranych jednostkach chorobowych.
2. Wady postawy i skoliozy.
3. CIMT – terapia wymuszoną koniecznością.

Informacje podstawowe o turnusach:

• czas trwania turnusu 1/2 tygodnie (ustalane indywidualnie z każdym pacjentem), 2 x 45 lub 3 x 45 minut,
• terapie dobierane indywidualnie na pierwszej wizycie. W skład terapii wchodzą:
  
  
  • zajęcia Integracji sensorycznej
  • terapię funkcjonalną
  • innowalk
  • lewi care
  • zajęcia na basenie
  • zajęcia komunikacji alternatywnej, neurologopedii lub logopedii
  • masaż, terapię manualną, stretching
  • elektrostymulację funkcjonalną
  • metody PNF, SI, Vojta, NDT Babath, FITS, TMJ, trojplaszczyznowa terpapia stóp, Hallwick, kineziotaping oraz wiele innych.

Pierwsza wizyta polega na określeniu plan i celu terapeutycznego przeprowadzanego turnusu. Podczas wywiadu wsłuchujemy się w potrzeby rodzica jak i dziecka na czym im w danym momencie najbardziej zależy. Określamy cele krotkoterminowe które z założenia mają prowadzić do poprawy funkcjonowania psycho-ruchowego pacjenta. Sprawdzamy wczesniejszą historię leczenia, przeciwskazania, przeprowadzone zabiegi ortopedyczne i chirurgiczne. Sprawdzamy najwyższą funkcję motoryczną dziecka, zakresy ruchomości oraz dobieramy odpowiednie testy by móc na koniec turnusu porównać stan funkcjonalny dziecka przed i po turnusie. Metody oraz dodatkowe zabiegi są dobierane indywidualnie podczas pierwszego spotkania diagnostycznego.

Opis turnusów

1. Zaburzenia sensoryczno-posturalne

Zaburzenia sensoryczno-posturalneu dzieci to trudności związane z integracją i przetwarzaniem bodźców sensorycznych (zmysłowych) oraz z utrzymaniem prawidłowej postawy ciała. Mogą one wpływać na funkcjonowanie w wielu obszarach życia dziecka, takich jak koordynacja ruchowa, zdolność do skupienia uwagi, czy ogólna sprawność motoryczna. Terapia ta często obejmuje ćwiczenia poprawiające równowagę, koordynację ruchową i świadomość ciała.Zaburzenia sensoryczno-posturalne mogą znacząco wpływać na codzienne życie dziecka, utrudniając mu funkcjonowanie w różnych sytuacjach, zarówno w domu, jak i w szkole czy podczas zabawy. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia wpływają na poprawę jakości życia dziecka oraz jego funkcjonowania w społeczeństwie.

 Oto główne aspekty tych zaburzeń:

1. Zaburzenia sensoryczne (przetwarzanie sensoryczne)

Dzieci z zaburzeniami sensorycznymi mają trudności w przetwarzaniu bodźców pochodzących z otoczenia, takich jak dźwięk, dotyk, zapach, smak czy wrażenia wzrokowe. Ich mózg nie przetwarza tych informacji w sposób typowy, co prowadzi do nadwrażliwości (hiperreaktywności) lub podwrażliwości (hiporeaktywności) na bodźce.

Nadwrażliwość: Dziecko może unikać dotyku, głośnych dźwięków, jasnego światła, niektórych zapachów czy tekstur jedzenia. Może to prowadzić do trudności w codziennym funkcjonowaniu, np. w szkole czy w zabawie.

Podwrażliwość: Z kolei inne dzieci mogą szukać intensywnych wrażeń sensorycznych, np. lubią dotyk, mocny nacisk, intensywne smaki, są mało wrażliwe na ból lub zimno.

2. Zaburzenia posturalne

Zaburzenia posturalne to trudności w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, zarówno podczas odpoczynku, jak i w ruchu. Mogą objawiać się:

Niskim napięciem mięśniowym (hipotonia): Dzieci te mają słabe mięśnie, co wpływa na trudności w utrzymaniu równowagi, koordynacji ruchowej i prawidłowej postawy. Często wyglądają na „wiotkie”, mają problemy z siedzeniem prosto przez dłuższy czas, są zmęczone, a ich ruchy mogą wydawać się powolne lub niezdarne.

Wysokim napięciem mięśniowym (hipertonia): Z kolei inne dzieci mogą mieć nadmiernie napięte mięśnie, co prowadzi do sztywności i ograniczonej ruchomości.

Problemy z równowagą: Zaburzenia w systemie przedsionkowym mogą wpływać na trudności z utrzymaniem równowagi i orientacji w przestrzeni.

3. Koordynacja ruchowa

Dzieci z zaburzeniami sensoryczno-posturalnymi mogą mieć problemy z koordynacją ruchową, zarówno w zakresie motoryki małej (precyzyjne ruchy dłoni, pisanie, rysowanie), jak i motoryki dużej (bieganie, skakanie, chodzenie po schodach).

4. Funkcje poznawcze i emocjonalne

Zaburzenia sensoryczno-posturalne mogą wpływać na zdolność dziecka do koncentracji i nauki. Trudności w przetwarzaniu bodźców mogą prowadzić do problemów z utrzymaniem uwagi i skupienia, co z kolei wpływa na osiągnięcia szkolne. Zaburzenia te mogą również prowadzić do problemów emocjonalnych, takich jak frustracja, lęk, trudności w relacjach społecznych.

 

2. Wady postawy i skoliozy

Wady postawy i skoliozy u dzieci to nieprawidłowe ułożenie ciała, które może rozwijać się w trakcie wzrostu. Zwykle pojawiają się, gdy dziecko rośnie szybko, a mięśnie i stawy nie nadążają za zmianami w ciele. Wady postawy mogą być spowodowane przez wiele czynników, takich jak złe nawyki (np. niewłaściwe siedzenie, noszenie plecaka na jednym ramieniu) czy brak aktywności fizycznej.

Najczęściej spotykane wady postawy:

• Skolioza – boczne skrzywienie kręgosłupa, które sprawia, że kręgosłup przypomina literę „S” lub „C”. Może być wynikiem nierównomiernego rozwoju mięśni lub innych problemów z układem kostnym.
• Pogłebiona lub zniesiona kifoza – nadmierne wygięcie kręgosłupa do tyłu w odcinku piersiowym, co powoduje zaokrąglenie pleców i „garbienie się”.
• Pogłebiona lub zniesiona lordoza – nadmierne wygięcie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym do przodu, co powoduje, że brzuch wydaje się wysunięty do przodu, a pośladki cofnięte do tyłu.
• Płaskostopie, koślawość – spłaszczenie łuku stopy, co prowadzi do niewłaściwego rozłożenia ciężaru ciała podczas chodzenia.

Przyczyny wad postawy:

• Zła postawa podczas siedzenia (np. przy biurku, komputerze).
• Brak ruchu i aktywności fizycznej – dzieci, które mało się ruszają, mogą mieć słabe mięśnie wspierające kręgosłup.
• Nieprawidłowe obciążenie ciała – noszenie ciężkich plecaków, nawyki, jak np. stawanie na jednej nodze.
• Wady wrodzone – niektóre dzieci rodzą się z pewnymi wadami, które mogą prowadzić do problemów z postawą.

Konsekwencje nieleczonych wad postawy:

• Jeśli wady postawy nie zostaną wcześnie zdiagnozowane i skorygowane, mogą prowadzić do poważniejszych problemów w przyszłości:
• Bóle pleców i stawów – Dzieci z wadami postawy mogą odczuwać bóle pleców, karku, barków, a także innych części ciała, ponieważ mięśnie i stawy pracują w sposób nienaturalny.
• Problemy z oddychaniem – Szczególnie w przypadku zaawansowanej skoliozy, kiedy deformacje kręgosłupa mogą wpływać na funkcjonowanie płuc.
• Problemy z ruchem – Nieleczone wady postawy mogą prowadzić do ograniczeń ruchomości i trudności w wykonywaniu codziennych czynności.
• Wady estetyczne – Wady, takie jak garbienie się czy skolioza, mogą prowadzić do widocznych deformacji sylwetki, co może wpływać na pewność siebie dziecka.
• Trwałe uszkodzenia kręgosłupa – Długotrwałe nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa może prowadzić do zwyrodnień i zmian w stawach kręgosłupa w późniejszym wieku.

 
3. Terapia CIMT 

Terapia CIMT czyli terapia wymuszonej konieczności to metoda rehabilitacji stosowana głównie u dzieci i dorosłych z porażeniem mózgowym, po udarze lub innymi schorzeniami neurologicznymi, które powodują osłabienie lub nieużywanie jednej z kończyn, najczęściej ręki.

Na czym polega CIMT? Terapia CIMT polega na tym, że: zdrowa kończyna (zwykle ręka) jest unieruchamiana lub ograniczana za pomocą specjalnego bandaża, rękawa lub gipsu. W tym samym czasie pacjent jest zmuszany do korzystania z osłabionej ręki w codziennych czynnościach, takich jak jedzenie, pisanie, podnoszenie przedmiotów. Celem jest zachęcenie do używania słabszej ręki, aby poprawić jej sprawność i funkcjonalność. Terapia wymusza konieczność posługiwania się tą ręką, co prowadzi do jej wzmocnienia i poprawy ruchomości.

Co ma na celu CIMT?

• Zwiększenie używania osłabionej kończyny: Dziecko lub dorosły zaczyna bardziej angażować osłabioną rękę, co pobudza mózg do tworzenia nowych połączeń nerwowych, poprawiających jej funkcje.
• Zmniejszenie kompensacji zdrową kończyną: W przypadku, gdy zdrowa ręka jest w pełni sprawna, osoby z problemami neurologicznymi często przestają używać osłabionej ręki. CIMT ma na celu przerwanie tego nawyku.
• Poprawa samodzielności: Zwiększenie użycia osłabionej kończyny pozwala na bardziej samodzielne wykonywanie codziennych zadań, co podnosi jakość życia pacjenta.

Korzyści z CIMT:

• Poprawa funkcji osłabionej kończyny: U pacjentów, którzy regularnie korzystają z terapii, można zaobserwować lepszą kontrolę nad słabszą ręką, co zwiększa jej siłę i precyzję ruchów.
• Stymulacja mózgu: Terapia aktywuje neuroplastyczność, czyli zdolność mózgu do przystosowania się i tworzenia nowych połączeń nerwowych, co pomaga w odbudowie funkcji ruchowych.
• Zwiększenie niezależności: Dzięki poprawie funkcji kończyny pacjent może lepiej radzić sobie z codziennymi zadaniami, jak jedzenie, ubieranie się czy chwytanie przedmiotów.
• Zmniejszenie różnicy w sprawności między kończynami: Dzięki terapii różnica między zdrową a osłabioną kończyną staje się mniejsza, co poprawia ogólną koordynację i sprawność.

Podsumowując, CIMT to efektywna terapia mająca na celu poprawę funkcji osłabionej ręki poprzez jej intensywne używanie. Dzięki tej metodzie możliwa jest większa samodzielność pacjenta oraz poprawa jego funkcji ruchowych.