Metoda opierająca się na torowaniu ruchów poprzez pobudzanie jednostek nerwowo- mięśniowych. Torowanie to uzyskuje się za pomocą bodźców stymulujących skórę, wzrok, słuch jak i stymulujących narząd ruchu poprzez rozciągnięcie, docisk czy opór.
W metodzie tej wykonuje się trójpłaszczyznowe wzorce ruchowe, które są podobne do czynności dnia codziennego, bądź ruchów typowych dla niektórych rodzajów aktywności sportowej.
W terapii wykorzystuje się techniki uczące ruchu, koordynacji, techniki stabilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe. Ważnym narzędziem pracy jest opór manualny, którym terapeuta przekazuje pacjentowi informacje na temat ruchu. Terapia jest bezbolesna i funkcjonalna. Bazuje na potencjale nieuszkodzonych lub najsprawniejszych sfer ruchowych.

Zastosowanie metody:

• neurologia,
• ortopedia,
• pediatria,
• choroby nerwowo-mięśniowe,
• wady postawy, skoliozy.